صدا کن مرا مرا با صدای همیشه
تو ای دوست ، دردآشنای همیشه
صدا کن مرا با همان لحن دلخواه
و تـکــرار کـن ماجــرای همیشه
و با من بیا باز تا اول عشق
پس از هیچ ، در ابتدای همیشه
صدای تو آن حزن موزون زیباست
که می رویـد از جای جای همیشه
و نـاخواستـه ردّپـای تـو پیداست
میــان غــزلـواره هــای همیشه
بـیا تا بـه شـهر خدا پـل بـسازیـم
خـدای مـن و تـو ، خـدای همیشه
صدا کـن کـه تا بی نـهایت بـیایـم
بـه دنـبال تـو ، پـا به پـای همیشه
و بگذار در دست های من جا بگیرند
دل و دست هایت برای همیشه . . .